کد مطلب:140248 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251

مقاله مرحوم صدرالدین واعظ قزوینی در کتاب ریاض القدس
مرحوم واعظ قزوینی در كتاب ریاض القدس می فرماید:

ابن شهرآشوب علیه الرحمه در مناقب فرموده:

دو طفلی كه در كنار شریعه فرات كشته شدند و سرشان را بریدند اولاد جعفر بن ابیطالب بودند كه شب یازدهم عاشوراء از لشگر ابن زیاد فرار كردند و در كوفه گرفتار شده و شهید شدند و سرهای آنها را به حضور ابن زیاد بردند و این واقعه در روز یازدهم یا دوازدهم عاشوراء اتفاق افتاد بدون اینكه در زندان محبوس شوند و یك سال بمانند به چند دلیل.

این خبر اقرب به صواب و تصدیق است زیرا كه ابن زیاد شش ماه در بصره ریاست می كرد و شش ماه در كوفه در سر سال اگر ابن زیاد به شام نرفته در بصره بوده و حال آنكه ابن جوزی می نویسد:

ابن زیاد بعد از شهادت امام حسین علیه السلام به شام رفت و از جمله خواص و ندماء یزید و هم شرب آن پلید گردید و صوت خوش داشت و تغنی می كرد.

و دیگر آنكه از شأن و حال امام زین العابدین علیه السلام بعید است كه معززا و مكرما از شام برگردد از حوالی كوفه بگذرد یا بنابر تحقیق به كوفه بیاید ولی این دو طفل معصوم را از زندان مستخلص نكند خیلی غریب است!!!


علاوه بر اینها این دو طفل می گویند: نحن من ذریة نبیك (ما از ذریه پیغمبر تو هستیم) اولاد جعفر بواسطه علیا مخدره زینب خاتون كه زوجه عبدالله بن جعفر بود می توانند ذریه باشد ولی اولاد مسلم ذریه پیغمبر نمی توانند بود دیگر به تأویل و العلم عند الله [1] .


[1] مؤلف گويد: استشهاد اخير به نظر تمام و صحيح نمي آيد زيرا اولاد عبدالله بن جعفر از حضرت عليا مخدره زينب كبري را مي توان ذريه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله حساب كرد اما فرزندان خود جعفر را يقينا نمي توان ذريه پيامبر دانست و عجب است از مرحوم واعظ قزويني كه چطور اطلاق ذريه پيغمبر را به فرزندان جعفر صحيح مي داند ولي اين اطلاق را نسبت به اولاد مسلم بن عقيل روا ندانسته و حكم به صحتش نكرده است.